Oriëntatie week P.E.

Na wakker te zijn geworden namen we een taxi naar een groot winkelcentrum om een Zuid-Afrikaans telefoonnummer te regelen. We hadden gedacht dat we dit in een uurtje konden fixen mar dit bleek helaas niet het geval. Na ongeveer 3 uur hadden we uiteindelijk allemaal een buitenlands nummer. Na nog wat rondgekeken te hebben in het winkelcentrum besloten we om terug te gaan naar het hotel. Er was die avond een feest in een club genaamd Beliza (of zoiets) dus wilden we eerst naar het hotel gaan om ons op te frissen, uit eten te gaan, en daarna naar de club. Freya en Ivo, die op een andere verdieping wonen, kwamen daar een aantal mensen uit de USA tegen. Spencer, Marquis en Erik. We besloten met z’n allen uiteten te gaan en dan naar de club. Uiteindelijk eindigden we met 15 man bij het restaurant. Na een goede bodem te hebben gelegd zijn we naar de club gegaan. We hadden het niet al te laat gemaakt want de volgende dag gingen we een weekend weg met mensen van de NMMU.

De volgende dag gingen we op weg naar Tsitsikana of hoe je dat ook schrijft. Het is een soort van nationaal park. We zouden daar het hele weekend in een grote boerderij verblijven. Na een 2 uur durende busrit kwamen we daar aan. Na een kort introductie praatje was het vechten voor een goede slaapplaats. Ik deelde mijn kamer met Spencer, Anna, Ruby, Sarah, Anna en nog 3 andere dames. We waren in totaal met 88 studenten dus wilde ik liever niet in de grote slaapzaal slapen. De groep werd in tweeën verdeeld voor de kabelbaan. Ik zat in de tweede groep dus ging ik samen met een aantal mensen het terrein verkennen, speelde ik een spelletjes pool en sproken over van alles en nog wat. Toen de groep terugkwam gingen onze begeleiders wat spellen uitzetten. Eerst werd je in een team ingedeeld. Ik zat in het witte team en onze team naam werd: The White Tigers. Onze yell was dat we met z’n allen in een kring gingen staan en 1 persoon met de hardste stem in het midden. Hij riep heel hard White, en de anderen antwoorden met Tigers. Zoals de meesten al weten heb ik een stem die over zeer lange afstand te horen is dus ik was degene die White zou roepen. Het waren zeer leuke spellen en elke keer als we de kans kregen op de yell deden we dat. Omdat ik ook erge competitief ingesteld ben vond ik het ook geen probleem. Door de yell werd iedereen super gemotiveerd en tijdens de spelletjes aanmoedigen we ons team het hardste aan. Het resultaat was dat we 3 van de 4 spellen hadden gewonnen, op de eerste plaats waren geëindigd en ik bijna geen stem meer overhad de volgende dag. Daarna gingen we met z’n allen eten en was er een groot kampvuur waar je omheen kon gaan zitten en praatte ik met allerlei mensen. Ergens laat in de avond ging ik als een van de laatste naar bed. Onderweg naar mijn kamer kwam ik een aantal Fransen tegen die vol aan het feesten waren en waarvan ik er een paar kenden. Ze stonden erop (of liever gezegd trokken me mee) dat ik mee zou feesten. Hierdoor moest mijn toch al korte nachtrust worden ingekort. Uitgeput in bed beland ik meteen in een diepe slaap.

De volgende dag was aangebroken. Iedereen at met een lang gezicht zijn ontbijt omdat iedereen aardig moe was. Mensen die vroegen hoe het me was kregen nauwelijks antwoord omdat ik anders helemaal geen stem over zou hebben. Na het ontbijt ging de andere groep, waaronder ik ziplinen (kabelbaan) Dat was super leuk en er zijn aardig wat foto’s gemaakt. In mijn kleren en zipline uitrusting leek ik eerder een houthakker dan een student maar dat terzijde. Toen we terugkwamen was er lunch en vertrokken we met de bus naar een natuurpark. Samen met wat Fransen en Spencer besloten we de berg op te rennen. We kwamen er al snel achter dat dit een loodzware opgave was. Maar omdat niemand wilde onderdoen voor de anderen gingen we er hard tegenaan. Na heel wat zweet en enkel rustpauzes kwamen we aan op de top van de berg. Het uitzicht was mooi en het was zeker de moeite waard geweest. Daarna zijn we aan de terugreis naar beneden begonnen. Toen we benden waren stond onze reisgids ons op te wachten. Erg blij was ze niet dat we zo lang waren weggebleven maar het was het waard. Op de terugweg naar de bus door het natuurpark naar de bus kwam Spencer naar me toe rennen met de vraag of ik nog wilde zwemmen. En of ik dat wilde! We moesten snel zijn omdat we anders geen tijd meer hadden om te zwemmen. Dus na de berg te zijn opgerend renden we daarna naar het strand wat het park had, kleedden we ons snel om en zwommen we nog wat. Het water was ijskoud, ik voelde op een gegeven moment m’n tenen nauwelijks maar ik had dit niet willen missen. Terug bij de boerderij ging ik nog even powernappen en daarna werd ik wakkergemaakt voor het avondmaal. Na het avondmaal deden we een leuk spel met lege blikjes met een stuk of 25 man. Hierna was er weer een kampvuur en heb ik weer met veel mensen gepraat en ben ik na een tijdje weer naar bed gegaan.

De volgende dag ging de wekker extra vroeg. Na het ontbijt, tenminste voor de mensen die hun bed uit konden komen, pakten we onze spullen in en gingen we met de bus terug naar Port Elizabeth. Na ons te hebben opgefrist en wat geslapen te hebben zijn we uit eten geweest. Na een aantal drankjes te hebben gedaan vonden we het wel welletjes en gingen we naar bed.

Maandag begon de oriëntatie op de Nelson Mandela Metropolitan University. Na de opening van de oriëntatieweek kregen we een aantal seminars zoals hoe te handelen als je heimwee hebt. Daarna had ik me geregistreerd en kreeg ik mijn lesrooster. Ik heb maandagochtend les, dinsdagochtend en middag, woensdagochtend en middag en donderdagochtend en middag. Vrijdag ben ik gelukkig vrij. Toen we weer thuis waren besloten we met z’n allen te gaan koken. Daarnaast was het ook de verjaardag van Freya en Guillan. Een Fransman met wie ik bevriend ben geraakt. We hadden een taart voor hen gekocht, kaarsen aangestoken en voor ze gezongen. Het was erg gezellig. Diezelfde avond was er een groot feest in Annie’s Cove. Dat is een veld met allemaal kleine huisjes waar studenten leven. Nadat we een aantal keren van huis zijn gewisseld in Annie’s Cove omdat de manager last had van overlast vonden we het na een aantal uur wel genoeg en namen we de taxi naar het hotel.

Dinsdag hadden we weer een oriëntatie. We kregen te horen hoe de bibliotheek werkte, als we hulp nodig hadden bij onze accommodatie en meer van dat soort praktische zaken. Daarna ben ik samen met Spencer, en aantal dames waarvan ik niet iedereens naam herinner naar het strand gegaan om daarna naar de boardwalk te gaan wat een mooie bezienswaardigheid is. Daarna hebben we daar gegeten en zijn we naar het hotel gegaan om een aantal drankspelletjes te doen. Rond half 2 gingen de mensen die niet in het hotel woonden naar hun accommodatie en ging ik naar mijn bed.

De volgende dag hadden we de campustour en de taxitour. De campustour zegt het eigenlijk al. We werden rondgeleid op de campus langs belangrijke gebouwen als de bibliotheek. Daarna hadden we de taxitour. We werden rondgereden in Port Elizabeth en konden uitstappen om de stad te bekijken. In Vergelijking met Kaapstad was Port Elizabeth niet de moeit waard omdat het niet echt de culturerel hoofdstad van Zuid Afrika is. Maar het was een leuke ervaring. Die avond was er weer een feest. Maar ik dacht laat ik verstandig doen en deze avond maar skippen en besloot ik vroeg naar bed te gaan.

Na een lange nachtrust gehad voelde ik me weer fit en ging ik om 09.45 naar school om naar een meeting te gaan voor mensen die Zuid Afrikaans voor beginners zouden gaan volgen om zo de uren in te delen dat we les zouden hebben. Daarna zijn we met een groep op zoek gegaan naar een fietsenwinkel in de stad. Na 4 uur lang te hebben gezocht kreeg een van ons een mail dat we een fiets konden huren/kopen via de uni en besloten we dat te gaan doen en gingen we naar het hotel. Daarna heb ik samen met Freya hardgelopen en had ik nog wat slaap gepakt. Daarna zijn we in het hotel wezen eten en gingen we met bijna het hele hotel naar Beliza waar we ook veel andere mesnen tegen kwamen van andere accommodaties. Het was zeer gezellig en een geslaagde avond. Ik heb samen met Guillan de tent dichtgefeest en we zijn daarna naar het hotel gegaan om te gaan slapen.

Vandaag, vrijdag 17 juli, is vooral in het teken van uitrusten omdat vanavond een feest in Beershack is, de tent waar ik in het begin ben heen gegaan. Ik heb er veel zin in! Maandag begint het schoolleven weer en word er, helaas en gelukkig, minder gefeest. Dan heb ik ook mijn eerste voetbaltraining. Maar daarover later meer.

Groetjes uit Zuid Afrika!!!